Fabryka biznesu

Jeśli byś się zapytał czołowych speców od reklamy, która z reklam wywarła na nich pioronujące wrażenie, to prawie każdy z nich na swojej liście najlepszych reklam umieści reklamę Cadillaca wraz z ich sloganem "Kara przywództwa" ("The Penalty of Leadership").

Co ciekawe reklama ta pojawiła się tylko raz. 2 stycznia 1915 r. została ona zamieszczona w gazecie "The Saturday Evening Post", ale nawet po 30 latach od jej wydrukowania prawie nie było tygodnia, aby Cadillac lub jego agencja MacManus, John & Adams, Detroit, nie otrzymali próśb o jeden lub więcej egzemplarzy. A tych egzemplarzy zostały rozdane miliony.

Autorem reklamy był Theodore F. MacManus. Treść ogłoszenia w gazecie nie zawierała nazwy ani odniesienia do żadnego produktu – poza umieszczonym na górze, niewielkim logo z napisem Cadillac. A oto co MacManus napisał w tym ogłoszeniu:

“W każdej dziedzinie ludzkiej działalności ten, kto przeciera szlaki, poddaje się nieustannie pod publiczny osąd. Dzierżący palmę pierwszeństwa – czy to człowiek, czy produkt – niezwłocznie staje się obiektem zazdrości, a także naśladownictwa. W sztuce, w literaturze, w muzyce, w technice – nagrody i kary są wszędzie te same. Powszechny podziw i uznanie, albo stanowcze odrzucenie i poniżenie. Gdy czyjś wytwór staje się światowym standardem, zaraz przypatrują mu się zawistnicy. Jeśli jest kiepski – zignorują, jeśli to majstersztyk – zaczną mielić językami. Zazdrość nie wtyka swego oślizgłego nosa w życie twórcy, który popełnił miernotę. Cokolwiek piszesz, malujesz, grasz, śpiewasz czy budujesz – nikt nie będzie cię małpował ani ci złorzeczył, jeśli twego dzieła nie naznacza geniusz. Kiedy dokonasz czegoś istotnego, rozczarowani i zazdrośni będą krzyczeć bez końca. Naszego Whistlera złośliwi krytycy nazywali pozerem jeszcze długo po tym, jak świat uznał jego artystyczny geniusz. Tłumy waliły do Bayreuth by podziwiać muzykę Wagnera, podczas gdy zdetronizowani przezeń poprzednicy odmawiali mu w ogóle miana kompozytora. Podli ludzie wrzeszczeli, że Fulton nigdy nie zbuduje parowca, porządni zaś przychodzili nad rzekę popatrzeć, jak sunie on po tafli wody. Lidera się atakuje, ponieważ jest liderem, lecz wysiłki pragnących go zdołować jedynie potwierdzają jego pozycję. Kto nie potrafi dorównać, deprecjonuje i niszczy, ale w ten sposób dodaje tylko chwały temu, na kogo naskakuje. Nie ma w tym nic nowego. To stare jak świat i ludzkie namiętności – zawiść, lęk, chciwość, duma i agresja. Ale to nic nie daje. Jeśli lider naprawdę prowadzi, to pozostaje liderem. Mistrz słowa, mistrz pędzla, mistrz swego fachu – ludzie uwielbiają im dogryzać, ale Historia ich pamięta. To, co wartościowe, obroni się samo, nieważne jak głośno ujadają wrogowie. To, co warte przetrwania – przetrwa“.