Złam wszelkie zasady i zostań najlepszym menedżerem
Curt Coffman to stały konsultant przy Instytucie Gallupa do spraw tworzenia wydajnych miejsc pracy nastawionych na klienta. Marcus Buckingham pracował w tymże Instytucie przez 17 lat i zajmował się tam badaniami nad najlepszymi menedżerami, kierownikami oraz przedsiębiorstwami. Obydwaj panowie byli związani z badaniami w ramach Zarządzania Miejscem Pracy przy Instytucie Gallupa. Książka „Po pierwsze: Złam wszelkie zasady. Co najwięksi menedżerowie na świecie robią inaczej” jest wynikiem ich pracy nad zebranym bogatym materiałem empirycznym. Celem autorów było znalezienie i ustalenie cech wielkiego menedżera, który poprowadzi firmę do sukcesu.
Patrząc pod tym kątem, możemy książkę „Po pierwsze: Złam wszelkie zasady. Co najwięksi menedżerowie na świecie robią inaczej” określić mianem podręcznika dla właściciela firmy, menedżera czy kierownika oraz pracownika czy pracowników, czyli w zasadzie dla każdego, bo czytelnik albo jest na którymś z tych szczebli, albo był lub będzie, oczywiście z grubsza ujmując. A podręczniki są po to, aby się z nich uczyć, zwłaszcza, gdy się chce być najlepszym. Zatem warto sięgnąć po tę książkę.
Być najlepszym menedżerem. Początek drogi
Menedżerowie odpowiadają za ludzi w firmie. Najważniejsze ich zadania to: znalezienie pracowników, odkrycie ich talentów, ukierunkowanie ich, związanie z właściwym dla nich miejscem pracy i stworzenie warunków rozwoju, a następnie sprawienie, aby dobrzy pracownicy nie odchodzili z firmy. Gdyby nie fakt, że od chwili zetknięcia się pracownika z menedżerem ten ostatni zamienia się w Anioła Stróża, to wszystko byłoby proste. No, ale w końcu Aniołowie z tym sobie radzą, więc to nie może być trudne. Wystarczy mieszanka cech wielkiego menedżera i wielkiego przywódcy, empatia, doświadczenie, ogromna wiedza, w tym psychologiczna, umiejętność negocjacji i mediacji. Dobry menedżer jest wiecznie pomiędzy firmą a pracownikiem, a sens jego pracy to wynegocjowanie optymalnego układu pomiędzy potrzebami pracownika a oczekiwaniami firmy, dodam, że nastawionej na osiągnięcia, czyli sukces.
Wszystko dla pracownika… oraz klienta
…bo zadowolony pracownik to klucz do sukcesu firmy, ale ma on być zadowolony przez cały czas pracy! To właśnie o to ma zadbać wybitny menedżer obdarzony empatią i anielską cierpliwością. Do tego trzeba pracownikowi pozwolić na niezależność, jednocześnie kontrolując go i dyskretnie popychając na właściwą drogę postępowania oraz dbając o jego permanentny rozwój. Z badań wynika, że to się udaje. Zatem do dzieła: trzeba stworzyć stabilne miejsce pracy, zadbać o przyjazną atmosferę w zespole, do którego dołączył pracownik i sprawić, aby był on usatysfakcjonowany powierzoną pracą. Przy czym wielkie znaczenie ma poczucie celowości, sensowności tego, co się robi i możliwość samorozwoju- pewnie na równi z odpowiednim wynagrodzeniem. A co dla firmy? Zaangażowanie pracownika, utożsamienie się z nią i działanie dla jej dobra na wszelkich frontach, zwiększona efektywność i produktywność i, dochodzimy do sedna sprawy, przyjazne nastawienie do klienta oraz przemożna chęć pochwalenia się przed nim ukochaną firmą.
Rzecz o talentach i antytalentach
Każdy z nas ma jakiś talent i, jak głosi Biblia, należy go pomnażać, czyli rozwijać. I nic się w tym zakresie nie zmieniło. Tyle, że wielki menedżer umiejętnie odkrywa w pracowniku talenty, określa ich typ - celowe, myślowe, związkowe - i bazuje na nich, tworząc jego ścieżkę samorozwoju dla dobra firmy. Ale pracownik czegoś nie potrafi, nie cierpi czy ma uprzedzenia lub złe doświadczenia. Wielki menedżer w życiu nie pośle go na stanowisko, na którym mógłby coś podobnego spotkać. Antytalent zobowiązuje do antystanowiska i tyle. Dobry menedżer patrzy i widzi, słucha i słyszy i traktuje ludzi indywidualnie - czyta ich jak otwartą księgę. A teraz załóżmy, że pracownik trafił na indywidualnie dobrane idealne dla siebie stanowisko, menedżer stworzył mu optymalne warunki do samorozwoju to, co dalej będzie się działo? Pracownik wybije się na niepodległość. Wielki Menedżer jak Wielki Brat będzie go obserwował, ale nie kontrolował - tę zasadę należy odrzucić. Pozwoli mu na kreatywność, własną inwencję twórczą, przebojowość - oczywiście wszystko w określonych granicach. Ostatecznie liczą się wyniki, sukces - to na tym polu pracownik ma zabłysnąć. A menedżer macha ręką na stare utarte metody i jest otwarty na innowacje. Doskonale wie, że szczególnie uzdolniony pracownik to prawdziwy skarb i to z wielu powodów, bo na przykład można się od niego wiele nauczyć. I już wyobrażamy sobie menedżera, który widząc, że pracownik go przerasta, nie zrównuje go z innymi czy też z ziemią, ale uczy się od niego, głaszcze po główce i wynagradza. No, Anioł Stróż po prostu i z hukiem pada zasada skrócenia drania o głowę.
Talenty należy wyszukiwać już na rozmowach kwalifikacyjnych i słuchając kandydata, dopasowywać do niego wymagania konkretnego stanowiska. A gdy już będzie pracownikiem, traktować jego talenty jak delikatną roślinkę: dbać o nią, chronić i rozwijać. Według autorów książki „Po pierwsze: Złam wszelkie zasady. Co najwięksi menedżerowie na świecie robią inaczej” w powyższych słowach może tkwić klucz do sukcesu. W książce tej jest wiele wartościowych prawd, które nie zostały tu poruszone, ale które na pewno odczyta wnikliwy czytelnik. Zachęcam do lektury.